Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η πρόσβαση στο φθόριο αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα για την προστασία της στοματικής υγείας και θεωρείται μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για τη δημόσια υγεία (FDI, IADR, WHO 2006: Global Consultation on Oral Health Through Fluoride).

Το φθόριο είναι ένα ιχνοστοιχείο που βρίσκεται στην φύση και, σε μικρές συγκεντρώσεις, σε τροφές που καταναλώνουμε καθημερινά (π.χ τσάι, ψάρι, κοτόπουλο).  Σε χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική, το φθόριο έχει προστεθεί στο πόσιμο νερό και παρατηρήθηκε μείωση της τερηδόνας σε ποσοστό μέχρι 50%. Στην Ελλάδα  το νερό δεν είναι φθοριωμένο. Η δράση του φθορίου στην αδαμαντίνη (σμάλτο) είναι κυρίως τοπική, κάνοντάς την πιο σκληρή και ανθεκτική ενάντια στα  όξινα παράγωγα των μικροβίων μέσα στο στόμα. Επιπλέον, αναστέλλει την εξέλιξη των αρχόμενων τερηδονικών βλαβών και έχει μια ήπια αντιμικροβιακή δράση ενάντια στα τερηδονογόνα μικρόβια.

Η φθορίωση, η τοποθέτηση φθορίου στο οδοντιατρείο, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα εφαρμογής ενός προληπτικού προγράμματος για παιδιά και εφήβους. Εφαρμόζεται ευρέως και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την πρόληψη της τερηδόνας και την ενδυνάμωση των δοντιών. Στα επίπεδα λήψης φθορίου που συνιστώνται από τα παγκόσμια πρωτόκολλα, δεν θεωρείται πιθανή η εμφάνιση δυσμενών επιπτώσεων στην υγεία, καθώς η δράση του είναι τοπική και όχι συστηματική.

Η εφαρμογή φθορίου πραγματοποιείται είτε με τη μορφή βερνικιού που αλείφεται με πινελάκι, είτε σε μορφή τζελ ή αφρού μέσα σε ειδικά δισκάρια.

Η φθορίωση συνήθως πραγματοποιείται κάθε 4-6 μήνες, εξατομικευμένα σύμφωνα με την ευαισθησία και το βαθμό επικινδυνότητας  του κάθε ατόμου. Σε ασθενείς με ορθοδοντικούς μηχανισμούς η εφαρμογή φθορίου γίνεται ακόμη πιο απαραίτητη κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους.